Naga kobieta pod kątem prawie prostym

Kazimierz Malewicz,
Kwadrat czarny i kwadrat czerwony, 1915

Czytelniku,  spoglądasz właśnie na obraz, który nijak się ma do rzeczywistości, nic nie odzwierciedla, nic nie imituje. Jest zrozumiały dla każdego bez względu na jego wykształcenie, pochodzenie czy wiek. Gdybyś wszakże nie wiedział, co widzisz, spieszę Ci z pomocą. Widzisz kolory (trzy: czarny, czerwony i biały), ideę i jej konsekwencję w duszy artysty (tzn. na płótnie). Wszystkie elementy tego dzieła zostały maksymalnie uproszczone. Malewicz "wyzwolił sztukę z balastu świata rzeczy". Sam nieco rozczarowany reakcjami publiczności po latach tak tłumaczył swe dzieło:
 
"Czarny kwadrat na białym tle był pierwszą formą wyrażającą doznanie nieprzedmiotowości: kwadrat = wrażenie, białe tło = 'nicość' poza tym wrażeniem. Jednakże ogół (publiczność) w bezprzedmiotowości przedstawienia ujrzał koniec sztuki i nie zobaczył oczywistości tak bezpośrednio wyrażonego doznania"

Piet Mondrian,
Kompozycja II w czerwieni, niebieskim i żółtym, 1930

Spójrz bez uprzedzeń na dzieło Mondriana. Czy jest coś, co wyraża doskonałość lepiej niż kąt prosty? Idealny porządek, harmonia, równowaga przeciwieństw, wyciszenie, absolut. 
Radykalna geometria pozwala uwolnić się z chaosu, uniezależnić, zapanować nad życiem
i naturą, i poczuć spokój. Nuda...

a może nude...

Piotr Duda, Kompozycja, 2012, źródło: www.duda-arte.pl

W idealną kompozycję kolorowych plam i linii przecinających się pod kątem prostym, Piotr Duda wprowadza nowy wymiar i kobietę. Niewielka, naga postać o klasycznych proporcjach, w szarym boksie stara się przesunąć ścianę i zrobić miejsce na życie, rzeczywistość i uczucia. Wyzwala sztukę z geometrycznego dyktatu. Przejmujące...

Więcej kompozycji Piotra Dudy znajdziesz tutaj>>