Blog o lekturach, sztuce i innych przyjemnościach: Olga Boznańska, mistrzyni portretu

Olga Boznańska, Studium portretowe

Nie ma sensu porównywanie prac Olgi Boznańskiej do dzieł postimpresjonistów, przedstawicieli szkoły monachijskiej, itp. Jej twórczość jest jedyna w swoim rodzaju, niepowtarzalna i unikalna w epoce, w której tworzyła.

Patrząc na portrety malowane przez artystkę, nie mogę się oprzeć wrażeniu, że była osobą o niebanalnym, mocno ekscentrycznym poczuciu humoru. Humor ten bez wątpienia można nazwać nieco angielskim i nieco czarnym.W kontekście jej dzieł kluczowa wydaje się odpowiedź na banalne i wyszydzane niekiedy pytanie, "co widać na tych obrazach". Niektórzy, wyobraźcie sobie, widzą na nich psychologiczną głębię.

Pewnie z racji zdiagnozowanej krótkowzroczności akurat owej głębi nie potrafię zauważyć, za to postaci, które wyłaniają się z malowanych przez Boznańską obrazów sprawiają na mnie wrażenie przybyszów z zaświatów. Umieszczone w koszmarnej oniryczno-delirycznej scenerii wydają mi się upiorne niczym charaktery z jakiegoś horroru. Moim zdaniem, artystka o kilkadziesiąt lat wyprzedziła filmowe dokonania Davida Lyncha i Stanleya Kubricka.

Olga Boznańska, W pracowni

Swoją drogą, bardzo jestem ciekawa reakcji modeli i zleceniodawców, kiedy wreszcie mogli spojrzeć na zamówione dzieła i swoje podobizny ulotne niczym zwidy i mary, i jakieś takie psychodeliczne. Założę się, że wielu przeżyło szok, bo nigdy wcześniej nie zauważyło u siebie takiej właśnie psycho głębi ;)

Niżej kilka najbardziej oryginalnych portretów namalowanych przez Olgę Boznańską.