Korona Chrobrego

Korona Bolesława Chrobrego należy do najcenniejszych polskich symboli. Zgodnie z legendą zapisaną przez Jana Długosza w "Kronikach", Bolesław miał ją otrzymać z rąk cesarza Ottona III. Prawda jest jednak inna, korona powstała za czasów Władysława Łokietka. Wykonano ją ze szczerego żółtego złota i ozdobiono  474 kamieniami szlachetnymi: rubinami, szmaragdami, szafirami i naturalnymi perłami. W XVI wieku dodano do niej część  środkową ze złotym krzyżykiem.

Korona Bolesława Chrobrego

Korona przechowywana była na Wawelu i pilnie strzeżona przez podskarbiego wielkiego koronnego i sześciu senatorów.  Była wyjmowana tylko na specjalne uroczystości. Zgodę na jej pokazanie wcześniej musiał wyrazić Sejm. Królowie polscy tę koronę zakładali tylko raz w życiu – podczas koronacji. Wyjątek stanowili Jagiellonowie, którzy przyjmowali w niej hołdy lenne.

Po trzecim rozbiorze Polski w czerwcu 1794 roku korona podobnie jak inne regalia została ukryta.  Natychmiast po wkroczeniu do Krakowa wojsk pruskich ich komendant generał Leopold von Raus nakazał ich odszukanie, a za wskazanie miejsca, gdzie się znajdują, wyznaczył nagrodę. Skusił tym jednego z pracowników skarbca, niejakiego Zubrzyckiego, który doprowadził Prusaków do miejsca przechowywania skarbu. W październiku korona została wywieziona do Prus.
 
Zrabowane insygnium dostało się w ręce króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II. Jego następca Fryderyk Wilhelm III,  zrujnowany wydatkami związanymi z wojną z Napoleonem, kazał rozebrać koronę na części i przetopić na monety, szlachetne kamienie sprzedano, by ratować pruski skarb.

Korona, którą widzisz na zdjęciu jest repliką, którą wykonała na zlecenie Adama Orzechowskiego grupa sądeckich złotników na początku XXI wieku.