Wstrząsnąć staruszką

T. Rowlandson, Wystawa, wypadek na schodach, 1811
Niektórzy pokazali zbyt wiele

Wielki sukces państwowej instytucji kulturalnej. Jedno z prezentowanych na wystawie dzieł tak poruszyło starsze panie, że w towarzystwie dzieci i wnuków postanowiły domagać się usunięcia eksponatu rozsławiając go niechcący ponad miarę. W odpowiedzi kulturalni obrońcy "prawdziwej sztuki" obrzucili protestujących słowami uznanymi powszechnie za obelżywe, dając wyraz swej światowości, kulturowego obycia i determinacji w zwalczaniu każdego tabu.

Konia z rzędem temu, kto wie, dlaczego twórca dzieła, mając do wyboru setki, a nawet tysiące możliwości artystycznej ekspresji, wybrał akurat ten sposób, który oburza bogobojne seniorki.
Osoby w sile wieku pewnie na to coś nie zwróciłyby żadnej uwagi, albo uznałyby, że jest to przejaw niedostatków intelektualnych i emocjonalnych artysty i promujących go, kulturalnych wszak, decydentów, a skandal ukrywa ewidentny kryzys kreatywności, ale poruszone reakcją starszych, także zareagowały.
Cóż, mam nieodparte wrażenie, że odkąd Marcel Duchamp zakpił z publiczności i znawców sztuki umieszczając na wystawie pisuar z podpisem R. Mutt (barani, zakuty łeb), zatytułowany "Fontanna", co jakiś czas coś w galeriach wybija (się). Wtedy należy je po prostu omijać szerokim łukiem i czekać, aż kurator wystawy dzieło uprzątnie.