O jeden przypis za daleko, czyli o „Rozebranej” Norwida

Są takie chwile w życiu kobiety, kiedy chce wyglądać absolutnie i zjawiskowo. Wszystkie jej myśli błądzą wokół jednego tylko tematu, „co na siebie włożyć”. Nie je, nie pije, nie sypia, tylko zadręcza się tym pytaniem (korygując przy okazji sylwetkę). Z niechęcią przegląda zawartość garderoby, po czym z pełną determinacją rusza na zakupy. Przymierza, przymierza, przymierza, bla bla bla, etcetera, etcetera, etcetera zapominając o bożym świecie, problemach, projektach, wyzwaniach bla bla bla, etcetera. A kiedy już zdobędzie odzież odpowiednią, to się ubiera, ubiera, ubiera i biada temu, kto chciałby ją ujrzeć niedostatecznie ubraną.

"Ani jej widzieć z wieczora, ni z rana, 

Bo rozebrana..."

– zanotował dowcipnie posępny poeta, a ja z miejsca polubiłam jego "rozebraną" balladę za to subtelne poczucie humoru, finezyjny sarkazm i męską wyrozumiałość, która ganiąc zachwyca się przecież. 

Cyprian Kamil Norwid, Różne mody i niewygody, rysunek, 1873

Utwór sam wszedł mi do głowy i przelatywał przez nią nagle w odpowiednich, nie bójmy się tego słowa, momentach. Kilka dni temu znów mi się przypomniał niedokładnie jednak. Sięgnęłam po tomik wierszy, by przypomnieć sobie wyraz umykający z pamięci. Książka otworzyła się kilka stron dalej na przypisach. Zazwyczaj ich nie czytuję, tym razem jednak spojrzałam, a tam: „Przedstawiony w wierszu obraz rozebranej kobiety nie jest jednoznaczany; może mieć swoje odniesienie do Polski rozebranej przez zaborców." (!)

Tematem uroczego, żartobliwego erotyku Norwida może być ojczyzna? Rozebrana, bo rozbiory przecież były. Dalibyście wiarę...

"Więc śpi zapewne! - niech raz rzekną szczerze
Służebne panny,

Lub że, gdy wstawa i nim się ubierze,

Używa wanny."

...i jak tu teraz powtarzać sobie w kąpieli taki patriotyczny manifest?

Cyprian Kamil Norwid, Studium aktu,
chociaż niewykluczone, że rozebrana ojczyzna